Signeersessie bundel “Grensvertellingen”

Op 29 oktober zal na de presentatie van vier gedichtenbundels het eerste verhalenbundel van Adriaen Willemsz beschikbaar zijn voor het publiek. De bundel is anders dan de gedichten die in eigen beheer zijn uitgegeven verzorgd door Uitgeverij Aspekt uit Soesterberg. Natuurlijk heeft grafisch vormgever en vriend Marcel Bakkum ook weer zijn steentje bijgedragen. Adriaen is erg vereerd en blij dat Claus en Ellen Burgers de ruimte gaven voor de signeersessie die plaats vind in het jaar dat kunsthuis de Bakkerij haar vijftienjarig jubileum viert.

De zes korte verhalen die tezamen de bundel “Grensvertellingen” vormen hebben allen invloeden uit de spirituele, mythische Keltische traditie, maar buiten dat zijn liefde en angst voor het (on)bekende, twee zijdes die onlosmakelijk verbonden zijn. De verhalen spelen zich in een wisselende omgeving af, steeds in een andere tijd die verbonden is aan een bestaande plaats, een kassengebied aan de grens liet “De glazen stad” ontstaan, dat zich in de vorige eeuw afspeelt, in het verhaal “In vuur en vlam” fungeerde een bijna verdwenen kasteel aan de Maas als basis in een middeleeuwse vertelling, terwijl daarentegen een kasteel in Ierland de schrijver inspireerde tot een moderne verdwijning, een grafheuvel werd het centrum van een sprookje uit de oudheid. Op de grens tussen water en land loeren vreemde schepsels en met groene rubber laarzen gaat de held in “De regenexpeditie” een zoektocht aan van mythische omvang.

Adriaen Willemsz
“Door het woord gegrepen heeft het me nooit meer losgelaten. In 1995 heb ik de stoute schoenen aangetrokken en in eigen beheer mijn eerste gedichtenbundel uitgeven “In beroering”, daarna volgden “Wendingen”, “Onderstroom” en de dubbelbundel “Dood tij/Uit de diepte”. Allen zijn in samenwerking van bevriende kunstenaars gemaakt die veelal de vormgeving en fotografie verzorgden. Het schrijven van verhalen is een aantal jaren terug ontstaan en nu is het dus zover dat mijn eerste verhalenbundel “Grensvertellingen” het licht ziet. Een verhaal of gedicht is en blijft voor mij een eigen kijk op het waarnemen, de verwondering. De lezer mag het interpreteren hoe hij of zij wil of hoe het hem of haar raakt. Vaak is het schrijven niet zozeer een concentreren maar ook een afwezigheid ervan zodat de ruimte ontstaat en de verhalen zichzelf te laten vertellen, het is als het ware een soort afstand nemen. Steeds weer ervaar je in mijn /verhalen en gedichten een gelaagdheid, voor degenen die dieper willen zoeken is er de mogelijkheid om deze mystieke, symbolische kant te vinden.”