Triple Art 2023

We ontkomen er niet maar aan. Het digitale tijdperk met kunstmatige intelligentie! Wat de mens met zijn handen maakt mag niet vergeten worden. Sterker nog, het verdient extra aandacht en waardering.

Het leuke van een kunstgalerie is om het werk uit verschillende kunstdisciplines in één expositie te tonen. Vooral als er een goede match is met de verschillende kunstwerken. Hopelijk is kunsthuis De Bakkerij daarin geslaagd en kunnen de bezoekers dit bevestigen tijdens de expo ‘Triple Art 2023’. Het kunsthuis brengt werk van drie kunstenaars onder de aandacht. Ruimtelijk werk in keramiek, brons en staal van Lei Hannen, schilderijen van Jos Solberg en fotografie volgens de analoge techniek van Wil Friesen.

Op zondag 8 oktober is in het kunsthuis een ontmoeting met de kunstenaars tussen 14 en 17 uur. Rond 15 uur is het moment om de expositie officieel te openen. De expositie loopt tot en met zondag 12 november. Welkom!

Lei Hannen ontdekte de puurheid van het pottenbakkersbestaan. Dat maakte hij zich meester. Hij bezocht internationale leermeesters met al de verscheidenheid die zo kenmerkend is voor keramiek. Duizenden uren gleed vormeloze kleimassa door zijn handen tot herkenbare objecten. Die gaandeweg in een eigen vormtaal transformeerden. Zowel abstract als figuratief of verhalend. Tegelijkertijd ontwikkelde hij, gesteund door zijn chemische kennis uit het verleden, een omvangrijk glazurenpallet.

Langzaam sluipt het paard en de stier in zijn werk. Het zijn krachtige elegante en dynamische objecten. Luchtig zwevend boven een voetstuk, een podium dat hij vooral overdrachtelijk belangrijk vindt vanwege de lage status van keramiek als kunstvorm. Om zijn sculpturen minder fragile te maken is hij ook gaan werken met staal en brons. Deze metalen hebben gemeen met keramiek dat ze uitermate geschikt zijn tot het ontwerpen van ‘lichte’ werkstukken. Uitermate geschikt voor kunst in de openbare ruimte. Waarvan hij een aantal mocht realiseren. Zoals ‘Homo Ludens’ op vleugels der vrijheid, het Molukkers Monument en een portret van Edith Stein. In 2017 ontving hij de cultuurprijs van de Gemeente Echt-Susteren. Van zijn hand verschenen twee boeken: Gaande en Gaande Weg.

.
Voor Jos Solberg is schilderen niet zozeer het beschrijven wat het oog waarneemt, het is zeggen wat er onder zijn blik geboren wordt. Schilderen is als het leven zelf. Een constante strijd tussen orde en chaos, tussen mooi en lelijk, lief en leed. Jos Solberg wil werk maken dat niet alleen mooi is, maar dat ook bezieling en kracht bezit en verrast. Esthetiek is in zijn werk belangrijk. Het is een kwalitatieve norm die enerzijds bij hem hoort, maar die hij anderzijds ook wel probeer te doorbreken. De drang om aan zijn eigen esthetiek te ontsnappen levert vaak verrassend werk op. Het werk verwijst naar ‘natuurbeleving’ en ‘onderweg zijn’. De grondtoon in het werk is stilte en wat hij tracht te communiceren is rust, ruimte en reflectie.

.
Wil Friesen is geen fotograaf. Net zoals een schilder verf en kwasten gebruikt, werkt hij met de mogelijkheden van de analoge fotografische middelen. Het is niet zijn doel om perfecte fotografische beelden te maken. Zijn werk kenmerkt zich door, zoals hij het zelf zegt, ‘beeldversterkende onvolkomenheden’. Het brengt hem bij werken die onder een waas van deels vervaagde, deels nevelige lagen, geheimen lijken te verbergen. Het landschap is een belangrijk thema in het werk van Wil Friesen. Onbevattelijk, groots, met geheimen. Een sublimiteit die niet in beelden kan worden uitgedrukt. Het streven naar een sublieme verbeelding van het landschap is voor Wil Friesen dan ook een illusie. In alle nederigheid probeert hij met zijn fotowerken een vermoeden van het ‘niet te bevatten geheim’ van de natuur op te roepen. De herinnering aan een intuïtief aanvoelen van het idee dat het landschap meer is dan het laat zien.